Dat Brandon McNulty de Grand Prix Cycliste de Montréal heeft gewonnen, is omdat Tadej Pogacar hem de overwinning heeft geschonken. Als hij het had gewild, had de Sloveen solo kunnen winnen en – opnieuw – de concurrentie ontmoedigen. Maar dit keer speelde de leider van UAE Team Emirates – XRG de grote, gulle prins. Toch vinden velen dat zijn resultaten niet noodzakelijk een goede zaak zijn voor het wielrennen. Zijn buitensporige dominantie in bijna elke koers waaraan hij deelneemt, begint langzaam maar zeker te irriteren.
Ongeziene dominantie?
Dit seizoen heeft UAE het record van overwinningen in één jaar geëvenaard, dat tot nu toe in handen was van Team Columbia – HTC. In 2009 had die Amerikaanse ploeg 85 zeges behaald. We zijn “pas” in september, en UAE Team Emirates – XRG heeft dus hetzelfde gedaan. Van die 85 zeges heeft Tadej Pogacar er 16, waaronder de Tour de France (en 4 etappes), Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Vlaanderen. Voor sommigen heeft de Sloveen het té gemakkelijk en laat hij alleen kruimels over voor zijn tegenstanders. Bij UAE doet Isaac del Toro het ook goed, maar dan op minder prestigieuze koersen, meestal op het continentale circuit.
Toch hadden in 2009 Mark Cavendish 23 keer gejuicht en André Greipel 20 keer. Maar die twee renners wonnen op een andere manier: in de sprint. Waar de Brit en de Duitser hun kracht moesten tonen in een groep, wint Pogacar meestal solo met een indruk van gemak die zijn tegenstanders bijna amateurs doet lijken.
Saai?
Het is die manier van winnen – alleen en met gemak – die het wielrennen saai maakt wanneer Tadej Pogacar aan een koers deelneemt. Niet dat de kansen gemanipuleerd zijn – in Québec ging hij ernaast – maar de kansen dat hij zich vergist zijn toch erg klein en het scenario is nogal voorspelbaar.
Ook al is het onmogelijk om het talent van Pogacar niet te erkennen, superieur aan de anderen, toch verandert dat niets aan het feit dat met hem het spektakel verdwijnt. Terwijl dat juist is wat mensen in het wielrennen waarderen: de strijd, het zichzelf overstijgen en de verrassingen. Dus ja, het wielrennen is saai met Tadej Pogacar.
