De laatste editie
Het GP Explorer keert terug voor een laatste rondje en de belofte van een apotheose. “The Last Race” sluit een avontuur af dat als een gok begon en in slechts twee edities uitgroeide tot een van de meest gevolgde afspraken in het ecosysteem van sport en entertainment.
Het decor blijft hetzelfde, het mythische Bugatti-circuit van Le Mans, maar de ambitie krijgt een andere schaal: drie dagen actie in plaats van één, een sprint-race erbij op het menu, live uitgezonden radioverkeer tussen pitmuur en rijders, een startveld aangevuld met internationale rookies en een bredere uitzending, van Twitch tot de zenders France 2 en France 4. De belangstelling zakt niet weg: zowat 200.000 mensen worden over het hele weekend verwacht en de ticketverkoop was in twee uur uitverkocht. Na een eerste editie met meer dan een miljoen gelijktijdige kijkers in 2022 en een record boven 1,3 miljoen in 2023 kondigt het evenement zich aan als een slotstuk dat zijn prille legende waardig is.
Context en erfenis
Het idee ontstond in 2020, tijdens Z Event: als de inzameling een symbolische drempel zou halen, droomde Squeezie ervan een IRL-toernooi met eenzitters te organiseren. Twee jaar later, op 8 oktober 2022, bracht de eerste editie tweeëntwintig creators samen, verdeeld over elf teams. De meesten ontdekten de autosport, legden maanden training af en hielden het tempo op de piste vol. De zege ging naar Sylvain Levy, voor Depielo en Étienne Moustache.
In 2023 zwol de cast aan tot vierentwintig deelnemers en explodeerden de kijkcijfers: meer dan 1,3 miljoen live viewers, 60.000 mensen ter plaatse, nummer één in Frankrijk en een plaats in de mondiale top-6 van Twitch-evenementen. GP Explorer stapte zo uit de streaming-niche om het grote publiek te bereiken, gedragen door een helder verhaal: bekende webgezichten omvormen tot geloofwaardige rijders, met veeleisende voorbereiding en strakke sportieve omkadering als prijs.
Een herwerkt format voor een grootse finale
Voor zijn derde en laatste editie neemt GP Explorer een structuur over die is geïnspireerd op Grand-Prix-weekends. De opbouw is gradueel en bedacht om de aandachtspieken op de piste en in de tribunes te maximaliseren. Vrije trainingen sturen het ritme van het weekend, de kwalificaties krijgen een aparte sessie voor de sprint, en de intensiteit culmineert op zondag met een wedstrijd over vijftien ronden en een podium om 19.00 u. Rond de competitie is de scenografie voluit: tien artiesten in totaal, van rap tot elektronische muziek, veranderen de omheining in een festival, terwijl meerdere “verrassingen op de piste” de spanning tussen de sessies vasthouden. De meest betekenisvolle innovatie speelt zich echter af op de klankband: voor het eerst worden de radioverbindingen tussen ingenieur en rijder live uitgezonden, waardoor het strategische standpunt hoorbaar wordt op het moment dat het ontstaat. Die immersie brengt het publiek dichter bij de beslissingen in de cockpits en kan op zich al de manier veranderen waarop je een race volgt.
Programma
Vrijdag
- Parade en voorstelling van de rijders – 19.30 u (alleen voor publiek, geen Twitch-uitzending)
- Concerten: Vald, SDM, SCH, Vladimir Cauchemar, Joyca
Zaterdag
- Vrije training – 9.00 u (niet gestreamd)
- Verrassing op de piste – 11.30 u
- Sprint-kwalificaties – 14.00 u
- Verrassing op de piste – 16.00 u
- Sprint-race – 18.30 u
- Concerten: Nene Kiffeur, Theodora, Gazo, Tiakola, MYD
Zondag
- Vrije training – 8.30 u (wel gestreamd)
- Verrassing op de piste – 9.45 u
- Kwalificaties hoofdwedstrijd – 12.30 u
- Verrassing op de piste – 15.10 u
- Hoofdrace over 15 ronden – 18.00 u
- Podium – 19.00 u
Een startveld met internationale inbreng
De laatste editie introduceert tien rookies, waaronder vijf nieuwe internationals. Twee Spanjaarden, Karchez en Ander, twee Amerikanen, Ludwig en Michael Reeves, en een vertegenwoordiger uit Québec, Cocottee, stappen mee in en leggen een ongeziene sportieve uitdaging op tafel: referenties vinden op een technisch tracé, met krappe leervensters en tegenstanders die al gewend zijn aan starts, inhaalbewegingen en het ritme van de vlaggen. Die openstelling verbreedt het natuurlijke publiek van het evenement en confronteert de favorieten met minder bekende rijstijlen. Het startveld behoudt zijn blikvangers, van Squeezie tot Gotaga, met ook Mastu, SCH of Nikof, maar de aandacht gaat vanzelf naar wie pure snelheid koppelt aan koersinzicht. Op papier springen enkele namen eruit: Maxime Biaggi, Ana on Air, Squeezie zelf, Djilsi en PLK. De dynamiek van de sprint-kwalificaties, de kans op een propere start en het managen van het verkeer in de langere wedstrijd kunnen, bij gelijke snelheid, het voordeel geven aan wie de druk het best verteert.
Het theater van Le Mans als scheidsrechter
Het Bugatti-circuit is allerminst een vergevingsgezinde ovaal. De eerste remzone na het opschakelen, de opeenvolgingen die elke benadering met natte vinger afstraffen en de tractiezones waar het kleinste teveel aan gas in overstuur vertaalt, maken van elk voordeel een verantwoordelijkheid. Historisch beloont de baan rijders die zonder haperingen een ritme kunnen herhalen, de grip kunnen lezen naarmate de temperaturen schommelen, en zuiver kunnen inhalen aan de chicane of onder de Dunlop-brug.
Over vijftien ronden kan het verschil tussen beheerste bandenslijtage en een slecht ingeschatte degradatie een goede start omturnen in een constante verdediging. De Sprint, korter, vraagt dan weer een bliksemsnelle opwarming en een rotsvast vertrouwen in de rempunten. Rookies zullen die dubbelzinnigheid snel moeten leren: aanvallen wanneer het moet, sparen wanneer het moment dat eist.
Open radio: een immersie die alles verandert
De live-uitzending van het radioverkeer verandert de grammatica van het spektakel. De kijker woont niet enkel de actie bij, maar zit er middenin. Je hoort de lezing van gaten en sectoren, de keuzes van motorkaarten, het beheer van safety-cars en herstarts. Die transparantie heeft een dubbel effect. Ze zet de strategische dimensie in de verf, vaak onzichtbaar voor het grote publiek, en ze stelt de teams bloot aan fouten in real time, wat een onberispelijke cool vereist.
Voor het publiek voelt de ervaring als een plekje aan de pitmuur: je waant je in de wagen bij de rijders, en dat helpt om te begrijpen wat er op de piste gebeurt.
Een uitgesproken mediambitie
Het evenement kiest voor een hybride dekking. De kern van de uitzending blijft het Twitch-kanaal van Squeezie, maar het tv-venster op France 2 en France 4 vervolledigt nu het dispositief. In die verschuiving zit de wil om de kring te verruimen voorbij de digitale communities en nieuwsgierigheid om te zetten in een massaal afspraakmoment. De vorige edities bewezen al dat het vertelde verhaal veel verder kan raken dan de kern. De derde en laatste editie duwt de schuif helemaal open en legt het doel helder: het afscheid in een record veranderen, van “de laatste” de “grootste” maken.
De favorieten en de succesformule
Het is moeilijk om de uitkomst van een finale te schrijven vóór de start, maar je kunt wel de mechaniek richting overwinning beschrijven. Eerst komt netheid: incidenten vermijden, de voorvleugel heel houden, de banden in hun werkvenster houden. Dan de lezing: aanvoelen wanneer de piste kantelt, waar een tegenstander een deur op een kier laat, of wanneer een safety-car de kaarten herschikt. Ten slotte de constantheid: een goede ronde in een reeks omzetten, een pole in een gecontroleerde start, de zenuwen de baas blijven onder pelotondruk. In die vergelijking lijken enkele profielen gemaakt voor het ultieme duel.
Maxime Biaggi staat als een zekerheid, Ana on Air toonde een duidelijke progressie en plaatsingszin, Squeezie koppelt ervaring aan de drang om zijn eigen evenement te winnen, Djilsi brengt een gekanaliseerde agressie die bij het sprint-format past, en PLK heeft een ritmedichtheid die over vijftien ronden rendeert. Niets ligt vast; alles ligt open.
Een afsluiter die niet als een afscheid aanvoelt
Een laatste editie aankondigen is het risico lopen je avontuur in een vitrine vast te zetten. “The Last Race” kiest het omgekeerde: beweging tot de finish. Meer dagen, meer invalshoeken, meer verhalen, meer artiesten. Het is een manier om in volle versnelling afscheid te nemen, zonder het gas te lossen. In de sport zijn de memorabele finales niet per se die van de bevestiging, maar die welke hun tijd het best vertellen. GP Explorer vertelde de zijne: de hybridisering van culturen, de pedagogische waarde van training, de toegankelijkheid van een sport die lang als veraf werd gezien. Als deze editie zondag om 19.00 u op het podium eindigt, dan eindigt ze niet in het collectieve geheugen: ze heeft lijnen verlegd en, misschien, zin gemaakt in verwante formats.
