Tom Boon werd door de Internationale Hockey Federatie (FIH) uitgeroepen tot « Speler van het Jaar », een zeldzame, bijna mythische onderscheiding die de meeste topnamen ontglipt. Voor de Brusselse aanvaller is het een late bekroning: de beloning van een carrière vol uithouding, minutieus werk en een onverminderde capaciteit om de cirkels van tegenstanders te domineren.
De Red Lion toonde een spectaculair scorend vermogen tijdens het seizoen 2024/25 van de FIH Hockey Pro League. Halverwege het seizoen streden meerdere spelers om de titel van topscorer, maar Boons uitbarsting in de tweede helft van het seizoen liet zijn concurrenten ver achter zich, met een eindtotaal van 21 doelpunten, negen meer dan Sam Ward, de nummer twee in de rangschikking!
Zijn doelpunten en assists waren cruciaal om België naar een tweede plaats in de competitie te loodsen, waarmee het hun beste resultaat sinds hun overwinning in het tweede seizoen evenaarde. Boons exploits voor het doel gingen verder tijdens het Europees Kampioenschap Hockey 2025, waar hij tweede werd in de topscorersrangschikking van het toernooi.
Een titel die hij niet meer verwachtte
Zelf reageerde hij op de prijs met oprechte emoties: « Ik had nooit gedacht dat ik deze prijs zou winnen, vooral zo laat in mijn carrière. Het is een enorme emotie. » Hij voegde eraan toe: « Individueel is dit de mooiste prijs die een speler kan krijgen. Maar hockey blijft een teamsport. Niets vervangt de titels die je samen wint. »
Eenvoudige woorden, passend bij een speler die nooit de schijnwerpers zocht, terwijl hij toch een van de beste afmakers van zijn generatie blijft.
Een Belgisch erfgoed dat groeit
Deze onderscheiding plaatst Boon in een zeer selecte groep: slechts twee andere Belgische veldspelers werden hem voorafgaand bekroond, John‑John Dohmen en Arthur Van Doren. Daar komen de vele onderscheidingen van Vincent Vanasch bij de doelmannen nog bovenop. Drie namen, drie pijlers, drie bewijzen van de blijvende aanwezigheid van België bij de sterke hockeynaties ter wereld.
Voor Boon komt deze erkenning in een bijzondere fase: de laatste jaren van een rijke carrière, van de opkomst van de Red Lions tot hun wereld- en Olympische titels. Het ontvangen van deze prijs nu voelt als een knipoog van het lot, een manier om zijn consistentie en rol in de evolutie van een hele sport in het land te eren.
Bij de dames werd de Nederlandse Xan de Waard verkozen tot beste speelster van het jaar.
Wat vinden jullie, lezers: tekent Tom Boon hiermee het grootste individuele succes uit de geschiedenis van het Belgische hockey?
