De titel van Union Saint-Gilloise
2025 was eindelijk het jaar van Union Saint-Gilloise. Na er nipt naast te grijpen in 2022, 2023 en 2024, wist de club uit Sint-Gillis zich tot Belgisch kampioen te kronen. Een titel waar sinds… 1935 op werd gewacht. En eentje die er kwam na een indrukwekkende remonte in de play-offs, want aan het einde van de reguliere competitie had Union nog 13 punten achterstand op Genk.
De dubbele Europese titel van de Belgian Cats
Als regerend Europees kampioen begonnen de Belgian Cats als topfavoriet aan het EK. Tot aan de halve finales verliep alles volgens plan. Tegen Italië was in de halve finale een driepunter nodig, 15 seconden voor tijd, om de finale te bereiken. Tegen Spanje volgde opnieuw een waanzinnige slotfase voor een tweede Europese titel: drie minuten voor het einde leidde Spanje nog met 12 punten. Een remontada die even historisch als heroïsch was.
Nog in het basketbal vermelden we ook de NBA-titel van Ajay Mitchell met OKC.
Sarah Chaâri wereldkampioene
Taekwondo is geen van de populairste sporten in België, maar Sarah Chaâri zette het dit jaar wel volop in de schijnwerpers. Na haar bronzen medaille op de Olympische Spelen van 2024 pakte de 20-jarige vechtster in oktober in China het wereldgoud in de klasse -73 kg.
Het Europese en wereldwijde dubbel van Evenepoel in de tijdrit
In 2025 realiseerde Remco Evenepoel het unieke dubbel Europa–Wereld in de tijdrit. In september, in Kigali, domineerde hij het wereldkampioenschap en liet hij de concurrentie – waaronder Tadej Pogacar – kansloos. Enkele weken later deed hij hetzelfde op het EK in de Ardèche. Een hoogtepunt dat extra glans gaf aan een verder moeizaam seizoen.
In het wielrennen mag ook de ritzege van Wout Van Aert in de slotetappe van de Tour de France niet onvermeld blijven, waar hij in de straten van Montmartre Tadej Pogacar losreed zoals niemand hem dat in drie weken was gelukt.
Het parcours in de Davis Cup
In het tennis viel moeilijk voorbij te gaan aan het sterke parcours van de Red Aces in de Davis Cup. België begon niet als favoriet, maar schakelde in de kwartfinales Frankrijk uit en bereikte zo de halve finales. Daar waren de duels tegen Italië bijzonder intens. Deze editie van de Davis Cup bevestigde bovendien dat Zizou Bergs een echte toernooispeler is en betekende de doorbraak van Raphaël Collignon.
