Op het podium van Marktrock in Leuven sloot Dries Mertens officieel het hoofdstuk van zijn voetbalcarrière af. Staand op het podium kondigde hij zijn pensioen aan voordat hij zich in een opblaasboot liet meevoeren door het publiek, terwijl een nummer van de Backstreet Boys door de luidsprekers klonk. Deze enscenering was op zijn zachtst gezegd ongewoon en vormde een scherp contrast met de ernst en discipline die zijn loopbaan wereldwijd op de velden hebben gekenmerkt. De aankondiging kwam niet echt als een verrassing, aangezien hij Galatasaray al in juni had verlaten, maar ze markeert wel het einde van een tijdperk voor een van de meest emblematische Belgische aanvallers van zijn generatie.
Een parcours buiten de schijnwerpers
Mertens bouwde zijn carrière met toewijding en structuur op. Na zijn start bij Eendracht Aalst trok hij al snel naar Nederland, waar hij zich ontwikkelde bij AGOVV Apeldoorn en vervolgens bij FC Utrecht, voordat hij doorbrak bij PSV Eindhoven. Zijn talent trok de aandacht van Napoli, dat hem in 2013 aantrok. Die transfer zou cruciaal blijken: in negen seizoenen groeide hij uit tot een legende van de Italiaanse club en brak hij het clubrecord met 148 doelpunten in alle competities. Twee bekers van Italië bekroonden zijn passage in het zuiden van het land, voordat hij in 2022 naar Galatasaray verhuisde, waar hij nog drie Turkse landstitels aan zijn palmares toevoegde. Dit verhaal verklaart mogelijk ook waarom Kevin De Bruyne recent besloot de Italiaanse club te vervoegen.
Een onvergetelijke Rode Duivel
De Belgische international blijft ook in de herinnering voor zijn prestaties in het shirt van de Rode Duivels. Met 109 caps en 21 doelpunten nam Mertens deel aan vier wereldbekers en twee Europese kampioenschappen. Hij belichaamde een gouden generatie die België naar de top van het wereldvoetbal bracht. Zijn bijdrage aan het WK 2018 in Rusland, dat eindigde met een historische bronzen medaille, blijft een hoogtepunt in zijn loopbaan bij de nationale ploeg.
Op 38-jarige leeftijd verlaat Dries Mertens dus het veld en laat hij de herinnering na aan een speler met een vloeiende stijl, in staat om een wedstrijd te doen kantelen met één enkele actie of ingeving. Zijn discretie viel eveneens op, zonder dat die hem ervan weerhield om zijn stempel te drukken, zowel in Napels als bij de Rode Duivels. Een hoofdstuk wordt afgesloten.
