In een competitie waar de jeugd dominanter wordt, rijst de vraag: is de tijd van oudere coaches voorbij?
In het hedendaagse Belgische voetbal staan Mircea Rednic en Besnik Hasi symbool voor een pijnlijke paradox: ervaren maar volgens sommigen aan hun werktijd voorbij. Journalisten zoals Guillaume Gautier vielen hen genadeloos aan met de bewering dat hun positie “is uitgegroeid tot een verzamelplaats voor has‑been-coaches” in een competitie vooral beheerst door veertigers.
Meer ervaring, maar minder moderniteit?
Deze coaches vormen een brug met het verleden. Maar in een tijdperk waar pressing, snelle ideeënwisseling en technologische ondersteuning de norm zijn, geraakt hun methodiek op drift. De vraag rijst: zijn zij in staat om data, analyse en dynamisch spel te combineren met hun expertise?
Een generatie in verval?
Slechts enkele clubs durven te investeren in jongere, analytisch onderlegde coaches. De overgrote meerderheid kiest voor ervaring — maar met afnemende resultaten. Gautier van Le Vif waarschuwt: “het succes van vroeger is geen garantie voor vandaag”.
De technologische kloof
Moderne topclubs werken met videotracking, performance metrics en personalisatie van trainingen. Coaches die daar niet actief op inspelen, verwijderen zich steeds verder. Rednic en Hasi staan op een kruispunt waar aanpassing geen keuze is, maar noodzaak.
Clubinstellingen onder druk
Sporting clubs zoals Standard (Rednic) en Anderlecht (Hasi) tastten in 2025 naar stabiliteit – maar vertoonden instabiliteit. De schijnwerpers gaan naar clubs die durven herinvesteren in kwaliteit én visie.
Evolueren of uitsterven?
Het speelveld is aan het veranderen. Coaches die hun kennis combineren met adaptiviteit blijven relevant. Predikanten van noord‑zuid-formule alleen missen nuance in een wereld die horizontaal complex wordt
Moet er in het Belgische voetbal plaats blijven voor ervaren coaches, of is vernieuwing de enige weg vooruit? Deel uw visie hieronder!
