Eind augustus nam Euvrard voor het eerst plaats op de Luikse bank, waar hij meteen een moeilijke start kende met een nederlaag in Leuven. Slechts vier dagen na zijn benoeming had de voormalige trainer van RWDM en Dender nog geen tijd gehad om zijn stempel te drukken. Inmiddels lichtte hij in de pers de contouren van zijn project toe, opgebouwd rond één principe: hoog mikken zonder de noodzakelijke tussenstappen uit het oog te verliezen.
De 42-jarige trainer benadrukt het belang van een geleidelijk proces. Hij verbergt niet dat er tijd nodig zal zijn om Standard te transformeren, maar zijn horizon blijft helder: eerst de top 6 bereiken, vervolgens mikken op de top 3 en uiteindelijk de landstitel. Een aanpak die hij vergelijkt met zijn periode bij RWDM, waar de aanvankelijke ambities beperkt leken, maar uiteindelijk leidden tot een onverwacht kampioenschap.
Een collectief bouwproject, een speelstijl als leidraad
De uitdaging is groot. Standard verwelkomde deze zomer twaalf nieuwkomers, waardoor de kern de uitstraling heeft van een voortdurend bouwproject. Euvrard weet dat de wederopbouw tijd zal vragen, maar wijst nu al enkele prioriteiten aan: het niveau van eisen in alle compartimenten verhogen en de offensieve efficiëntie aanscherpen. Hoewel hij zich gesteund weet door een bemoedigende defensieve stabiliteit, vindt hij dat de ploeg meer kansen moet creëren om een rol van betekenis te spelen in de competitie.
Op tactisch vlak pleit hij voor flexibiliteit, wisselend tussen een viermans- en vijfmansdefensie afhankelijk van de omstandigheden. Het doel blijft de ploeg te stabiliseren in een duidelijke organisatie, terwijl hij polyvalente profielen ontwikkelt die zich kunnen aanpassen. De coach benadrukt bovendien het belang van creatieve spelers zoals Mohammed El Hankouri, die het middenveld kunnen verlevendigen en gesloten blokken kunnen openbreken.
Ambitie en geduld op lange termijn
Vincent Euvrard maakt zich geen zorgen over de onzekerheden rond de zoektocht naar investeerders voor de club. Volgens hem vallen die zaken buiten de sportieve sfeer en mogen ze zijn werk niet verstoren. Hij verdedigt een visie op middellange en lange termijn: een Europese plek veroveren, mikken op een nationale beker, en uiteindelijk de Champions League of Europa League betwisten.
Ondanks een parcours getekend door vroege ontslagen en moeilijke financiële contexten, stelt Euvrard dat hij uit die ervaringen de overtuiging heeft gehaald dat een ambitieus project altijd kan slagen. In Luik hoopt hij een competitief team op te bouwen en zijn naam te verbinden aan de geschiedenis van een club die hij als iconisch omschrijft. Maar dat zal tijd vergen, en het valt af te wachten of het bestuur hem die ruimte gunt in een omgeving waar snelle resultaten vaak een obsessie vormen.
