Het ongeluk gebeurde na een vijftigtal kilometer koers, op het moment dat het peloton aan hoge snelheid reed. Van Wilder kwam ten val en kon de klap niet vermijden. Het verdict was onverbiddelijk: polsbreuk en onmiddellijke opgave. Voor hem stopte de koers daar, met nog frisse benen en strijdlust in het hart. Was zijn afwezigheid misschien de ontbrekende schakel in de strijd van ploeggenoot Remco Evenepoel tegen de onstuitbare Sloveen Pogacar, die uiteindelijk de regenboogtrui veroverde?
Op Instagram liet Van Wilder zijn teleurstelling blijken: “Dit was niet de manier waarop ik mijn wereldkampioenschap had willen afsluiten,” schreef hij. “Na 50 kilometer brak ik mijn pols in een valpartij die ik onmogelijk kon vermijden. Ik ben erg teleurgesteld dat ik mijn wedstrijd en mijn seizoen meteen moest beëindigen terwijl ik uitstekende benen had. Toch ben ik tevreden met mijn seizoen en trots op wat ik heb bereikt. Ik heb nu wat tijd nodig om te rusten en te herstellen, maar ik ben supergemotiveerd voor wat komt.”
Geen Europees kampioenschap
Die woorden vatten perfect de mix van bitterheid en trots samen die deze geforceerde seizoensafsluiter kenmerkt. De Belg moet afzien van deelname aan het EK in Frankrijk en de Ronde van Lombardije. Twee wedstrijden waarin hij, gezien zijn sterke vorm, zeker een rol van betekenis had kunnen spelen. Zijn late seizoensvorm was duidelijk zichtbaar en de verwachtingen voor de slotkoersen werden steeds hoger.
Helaas zette de blessure een bruuske rem op al die plannen. Met zijn pols in het gips en verplicht rustend, moet hij de resterende wedstrijden van de kalender missen. De Belgische renner moet nu de tijd nemen om volledig te herstellen, zowel fysiek als mentaal. Zijn motivatie blijft echter intact: 2026 moet het hoofdstuk van de terugkeer worden binnen een Soudal Quick Step zonder Remco Evenepoel, die naar Red-Bull Bora vertrekt. Wordt Van Wilder dan de nieuwe nummer 1 van de ploeg? Het antwoord volgt volgend seizoen.
