Tijdens de wedstrijd tussen Spanje en Marokko, in het kader van het WK U20, vond een opmerkelijk moment plaats: de scheidsrechter gebruikte voor het eerst een groene kaart om een betwiste beslissing terug te draaien na een schwalbe. Deze nog experimentele innovatie zorgt voor heel wat discussie.
Wat is de groene kaart?
Officieel “Video Support” genoemd door de FIFA, is de groene kaart een hulpmiddel waarmee een coach kan vragen om een beslissing van de scheidsrechter te laten herzien met behulp van de VAR.
Elke coach beschikt over twee pogingen per wedstrijd. De situaties waarin een beroep mogelijk is, zijn:
• een mogelijke strafschop
• een rode kaart
• een toegekend of afgekeurd doelpunt
• een fout bij de identificatie van een bestrafte of uitgesloten speler
Wanneer het verzoek leidt tot een wijziging van de beslissing, verliest de coach zijn groene kaart niet – hij kan die opnieuw gebruiken.
Het incident tijdens Spanje – Marokko
De situatie deed zich voor in de 78ste minuut. De Spaanse speler Jan Virgili ging neer in het strafschopgebied, volgens de scheidsrechter na een schwalbe. Na het gebruik van de groene kaart bekeek de scheidsrechter de videobeelden, schafte de strafschop af en gaf Virgili een gele kaart voor simulatie.
Spanje probeerde in de slotfase nogmaals een beroep te doen op het systeem, maar dat veranderde niets aan de einduitslag.
Waarom deze innovatie testen?
Het idee van een groene kaart werd gesteund door voormalige scheidsrechters, onder wie Pierluigi Collina, om een vorm van “challenge” in het voetbal te introduceren, zoals in andere sporten.
Momenteel wordt dit systeem enkel getest in jeugdcompetities — het is nog niet ingevoerd in de grote kampioenschappen. De FIFA benadrukt dat er nog geen definitieve beslissing is genomen over een bredere invoering, en dat het onderwerp verder zal worden onderzocht “in overleg met alle betrokken partijen”, om “de belangen van het voetbal te beschermen”.
Voor- en nadelen
De groene kaart kan het voetbal eerlijker maken door het aantal arbitrale fouten te beperken. Ze maakt coaches verantwoordelijk, die hun beroep strategisch moeten gebruiken, en brengt een nieuwe tactische dimensie in het spel.
Daartegenover staat dat dit systeem het tempo van de wedstrijd kan vertragen en frustratie kan veroorzaken wanneer een beroep niet wordt aanvaard. Het kan ook ongelijkheden creëren afhankelijk van de kwaliteit van de beschikbare videotechnologie en de druk op scheidsrechters vergroten.
Conclusie
Het gebruik van de groene kaart op het WK U20 markeert een interessant keerpunt tussen traditie en innovatie. De testfase lijkt veelbelovend, maar er is nog een lange weg te gaan voordat dit systeem zijn plaats vindt in de grote competities.
En jij, wat vind jij ervan?
