Sinds zijn verklaring van 14 september, waarin hij een “nieuwe structuur binnen twee tot vijf weken” aankondigde, onderhoudt Marc Coucke de spanning. En dat begint de supporters van Anderlecht te irriteren. Terwijl de Clasico vanavond tegen Standard wordt gespeeld, zet de clubbaas zijn bespiegelingen voort, maar zonder vast tijdschema. Acht jaar na de overname van RSCA probeert hij de fundamenten te leggen van een stabieler project, zich bewust van het feit dat de opeenvolging van bestuurders en interne spanningen de meest bekroonde club van België hebben verzwakt.
De belofte van een nieuw organigram past in een context van sportieve en institutionele ontgoocheling. Het ontslag van voormalig voorzitter Wouter Vandenhaute maakte een einde aan een periode die werd gekenmerkt door instabiliteit en gespannen relaties met de hoofdaandeelhouder. Voor Coucke, die nu alleen aan het roer staat, gaat het erom een bladzijde om te slaan en een bestuursmodel te bedenken dat financiële discipline, interne rust en sportieve ambitie weet te combineren. Maar de onduidelijkheid blijft: er is nog geen datum vastgelegd voor de volgende Raad van Bestuur die de beloofde veranderingen moet goedkeuren.
Een bekwamere Raad?
Een van de belangrijkste pijlers van de hervorming betreft de functie van voorzitter. Coucke voorziet een voornamelijk ceremoniële president, belast met representatie maar zonder echte uitvoerende macht. De naam van Michael Verschueren, zoon van de iconische Michel Verschueren, circuleert. Hij wordt gewaardeerd door de supporters en is goed ingeburgerd in Europese kringen dankzij zijn functie bij de ECA. Hij belichaamt eerder het profiel van een diplomaat dan van een manager. Toch zou zijn terugkeer niet unaniem worden onthaald binnen de Raad van Bestuur, aangezien zijn vorige passage bij de club niet iedereen heeft overtuigd.
De baas van RSCA wil ook de voetbaldeskundigheid binnen de Raad van Bestuur versterken, die als te ver van het veld wordt beschouwd. Het idee van een adviesorgaan naar het voorbeeld van Ajax Amsterdam – een raad van commissarissen bestaande uit voormalige spelers – wint aan terrein. Figuren zoals Jean Kindermans of Vincent Kompany zouden op termijn hun deskundige en ambassadeursblik op de strategie van de club kunnen werpen.
De zaak Lukaku
Romelu Lukaku, herstellende in België, blijft de hoop van Coucke voeden. De aanvaller, opgeleid bij Anderlecht, verbergt zijn wens niet om op een dag opnieuw een rol binnen de club te spelen. Maar zijn huidige engagement in de Serie A en zijn weinig bestuurlijke profiel beperken de vooruitzichten. Net als bij Vincent Kompany vóór hem zal de uitstraling niet volstaan om de structurele onevenwichten op te lossen.
Coucke weet het: namen vervangen geen resultaten. Zijn ambitie is nu om een stabiele organisatie op te bouwen, gericht op één enkele CEO en een vereenvoudigd dagelijks beheer. Tim Borguet, de huidige sportieve directeur, zou een centrale rol in deze structuur behouden. De niet-sportieve leiding, belichaamd door Isabelle Vanden Eede, zou haar bevoegdheden herzien kunnen zien, terwijl Olivier Renard, sportdirecteur, in onzekerheid blijft over zijn toekomst.
Een hervorming op een kruispunt?
De transformatie van RSCA beperkt zich niet tot het bestuur. De Academie van Neerpede, het historische uithangbord van de club, zou eveneens aanpassingen kunnen ondergaan zodra de nieuwe structuur is vastgelegd. Het voortijdige vertrek van jonge talenten en de moeilijkheden in bepaalde leeftijdscategorieën herinneren eraan hoe belangrijk het is om de opleiding beter te verbinden met de eerste ploeg.
Maar in wezen blijft de situatie tussen de aandeelhouders gespannen. Ondanks het vertrek van Vandenhaute blijven de interne evenwichten fragiel en verhinderen sommige vetorechten nog steeds strategische beslissingen. Coucke, die al meer dan 130 miljoen euro heeft geïnvesteerd, lijkt niet langer bereid opnieuw geld in de club te steken, terwijl Lukaku geen bijdrage overweegt zolang de koers niet duidelijk is. RSCA bevindt zich dus op een kruispunt. Marc Coucke probeert een langetermijnvisie op te leggen, maar zolang de aankondigingen niet worden gevolgd door daden, blijft Anderlecht gevangen in een overgang die tot nu toe eindeloos lijkt.
