Acht maanden na zijn stunt, ter gelegenheid van de publicatie van het boek Inclassable (uitgegeven bij Chronica en geschreven met de hulp van Thierry Weber), blikt Denis Van Weynbergh terug op de coulissen van zijn wereldreis op zee.
In tegenstelling tot zijn concurrenten aan de startlijn was het team van de Belg volledig vrijwillig. “Het was uniek. Wij zijn het enige team dat op die manier heeft gewerkt”, vertelde hij aan So Soir. “Ze namen onbetaald verlof, offerden hun weekends op, werkten tot diep in de nacht.”
Financiële en emotionele moeilijkheden
Dit bijzondere gegeven maakt de prestatie nog indrukwekkender. Des te meer omdat het Vendée Globe-project van Denis Van Weynbergh niet in een handomdraai tot stand kwam. Jarenlang offerde de zeiler zich op, tot het punt dat hij zelfs aan boord van zijn boot sliep. Hij geeft toe dat hij door financiële en emotionele stormen ging. “Het grote publiek heeft de tegenslagen tijdens de Vendée Globe gezien… maar het boek moet ook uitleggen welke tegenslagen ik vóór vertrek heb meegemaakt”, vertelt hij aan de DH.
Onvermijdelijk werd hij geraakt door dit avontuur, zowel sportief als menselijk. Zozeer zelfs dat hij, enkele uren voor zijn aankomst in de haven, bewust vertraagde. “Bewust. Ik liet de uren voorbijgaan om bij daglicht aan te komen, om de lijn te kunnen overschrijden, het kanaal binnen te varen, omringd, begroet, erkend. Ik heb zo 5 à 6 uur verloren.”
Bij zijn aankomst, hoewel laatste en buiten tijd, werd “Denis de Deugniet” onthaald, toegejuicht en gevierd als een held. Zowel door zijn naasten, zijn supporters als… door de beroemde Fédération Française de la Loose. “Een prachtig, warm eerbetoon. Ik geef toe dat ik op het moment zelf niet alles heb gezien. Het is pas achteraf, op de beelden, dat de details terugkomen. Het is te veel om meteen te verwerken.”
“Je kunt gelukkig zijn zonder eerste te zijn”
De oversteek van de “Everest der Zeeën” maakte indruk, beroerde België. Zozeer zelfs dat hij, ondanks zichzelf, werd ontvangen door koning Filip bij zijn terugkeer in eigen land. “En dan besef je het. Wat je hebt meegemaakt gaat verder dan je eigen kielzog. Berichten komen binnen, van scholen, van zieke mensen, van ministers. Onbekenden zeggen je: ‘Dankzij u heb ik weer hoop gekregen.’ Een kind schreef me: ‘Dankzij jou heb ik geleerd dat je gelukkig kunt zijn zonder de eerste te zijn.’ Alles is gezegd.”
Eén ding is zeker. Ondanks de geweldige ervaring aan boord van zijn IMOCA wil Denis Van Weynbergh niet opnieuw beginnen aan het Vendée Globe-avontuur. Tenminste, niet als skipper: “Waarom niet werken binnen een team, om mijn ervaring door te geven aan een jonge zeiler?”
Voor deze gepassioneerde zeiler is de heilige graal bereikt. Al blijft hij niet ongevoelig voor andere tochten, korter en zonniger. Bovendien wachten er al nieuwe projecten op hem.
