Maar het is vooral de manier waarop PSG zich kwalificeerde die opvalt: het elftal van Luis Enrique is uitgegroeid tot het meest uitgebalanceerde team van Europa. In het verleden draaide het bij PSG vooral om individuele sterren.
Van Zlatan Ibrahimović tot Neymar en Mbappé: de Parijse ambities waren jarenlang gebouwd op talent van wereldklasse. Maar wat we dit seizoen zien, is een ploeg die niet langer afhankelijk is van één superster, maar die als collectief opereert – en daar succes mee boekt.
Balans, controle en maturiteit
Arsenal begon gretig aan de terugwedstrijd in Parijs, met hoge pressing en veel intensiteit. Maar PSG weigerde te panikeren. De Parijzenaars gaven nauwelijks ruimtes weg, kozen hun momenten, straalden op elk moment controle en vertrouwen uit – en oké, ze werden op cruciale momenten ook geholpen door een wederom uitmuntende Donnarumma.
Fabían Ruiz opende de score na een slimme loopactie en een strakke afwerking. Na rust strafte Achraf Hakimi een fout in de opbouw genadeloos af met de 2-0. Pas bij de 2-1 van Bukayo Saka – uit een rommelige fase – kwam er kortstondig spanning terug in de wedstrijd, maar PSG bleef kalm en solide.
Van Mbappé naar iets groters
Opmerkelijk is dat PSG dit seizoen vaak sterker lijkt zónder Mbappé. Zijn vertrek vorig seizoen hing maanden in de lucht, maar de ploeg paste zich al aan voordat hij vertrok naar Madrid. Spelers als Vitinha, Ruiz, Barcola en Hakimi krijgen nu meer ruimte en verantwoordelijkheid. Luis Enrique heeft het elftal hervormd tot een eenheid met duidelijke patronen, tactische discipline en flexibiliteit.
Waar Arsenal zich liet verrassen door de intensiteit en organisatie van PSG, straalde het Franse team maturiteit uit. Ze speelden met het vertrouwen van een ploeg die weet wat er op het spel staat – maar ook met de rust van een groep die al vaker met druk te maken kreeg.
Een onwaarschijnlijke weg naar München
Dat PSG de finale haalt, is des te opvallender als je kijkt naar het parcours. In de groepsfase leek het team nog zoekende, met nederlagen tegen onder andere Newcastle en AC Milan. Maar vanaf de knock-outfase viel alles op zijn plaats. Bayern werd verslagen, en ook in de dubbele confrontatie met Arsenal gaf PSG nauwelijks kansen weg. Het bewijs dat ervaring, organisatie en tactische rijpheid in mei zwaarder wegen dan flitsende groepsresultaten in september.
Inter wacht
In de finale wacht Inter Milaan, een team dat zelf indruk maakte door Barcelona uit te schakelen. Het belooft een clash te worden tussen twee totaal verschillende stijlen: het pragmatische, gecontroleerde Inter tegen het moderne, flexibele PSG. En misschien – eindelijk – de kans voor PSG om hun grote droom waar te maken.
Want als er ooit een moment was waarop PSG écht klaar lijkt om Europa te veroveren, dan is het wel nu.
