Wat begon met onzekerheid en kritiek, is nu uitgegroeid tot een reeks prestaties die PSG in stelling brengen voor Europese glorie – met Donnarumma als stille held tussen de palen.
Een valse start
De groepsfase was allerminst overtuigend voor PSG, met als dieptepunt de 2-0 nederlaag tegen Arsenal. Die avond viel Donnarumma door de mand. Hij grabbelde opzichtig bij een voorzet die Havertz kon binnenkoppen, en liet een vrijschop van Saka door zijn vingers glippen. De Franse pers was meedogenloos, en zelfs binnen de fanbase groeide het gemor: was Donnarumma wel de juiste man voor dit PSG?
Het antwoord kwam in de weken daarna. PSG bereikte nipt de knock-outfase, maar waar de Parijzenaars in het verleden wel vaker onderuitgingen onder druk, hield hun doelman hen dit keer recht. De Champions League bleek voor Donnarumma geen podium van vernedering, maar van revanche.
Een keeper in topvorm op het juiste moment
De kwartfinales en halve finales waren een showcase van wat Donnarumma in zijn mars heeft als alles op zijn plaats valt. Strafschoppen gepakt tegen Liverpool. Cruciale reflexreddingen tegen Aston Villa, waaronder een katachtige duik op een schot van Rashford. En tegen Arsenal in de returnmatch bewees hij opnieuw zijn waarde.
Hoewel PSG fel startte met een vroege goal van Dembélé, verzuimden ze om afstand te nemen. Arsenal kwam beter in de wedstrijd en creëerde meerdere kansen. Martinelli en Trossard leken te scoren, maar telkens stond Donnarumma op de juiste plek. Niet alleen de reddingen zelf waren indrukwekkend, ook zijn positionering, timing en mentale kracht maakten het verschil.
De lange weg naar stabiliteit
Donnarumma is pas 26, maar speelt al een decennium op het hoogste niveau. Sinds zijn debuut als 16-jarige bij AC Milan is hij nooit meer uit de schijnwerpers verdwenen. Maar ondanks zijn ervaring is hij nooit een vanzelfsprekende leider geweest. Technische fouten, twijfelend voetenwerk en zwakke momenten op grote toernooien – het hoort allemaal bij zijn verhaal.
Toch lijkt hij nu, bij PSG en onder trainer Luis Enrique, de rust en continuïteit gevonden te hebben die hij nodig had. Zijn optreden tegen Arsenal was niet alleen belangrijk voor de uitslag, het toonde een volwassenheid die tot nu toe vaak ontbrak. Hij straalde leiderschap uit, coachte zijn verdediging en reageerde fel op elk gevaar.
PSG als geheel wint, maar Donnarumma maakt het verschil
Natuurlijk: dit PSG is een collectief dat bulkt van het talent. Spelers als Dembélé, Vitinha en Kvaratskhelia dragen het aanvallende spel. Maar zonder een betrouwbare doelman val je vroeg of laat door de mand in Europa. Donnarumma heeft zich ontpopt tot de solide basis waarop deze aanvalsgolf gebouwd kan worden.
In een team waar het vaak gaat over flair, snelheid en technische finesse, is het makkelijk om een keeper over het hoofd te zien. Maar de topclubs weten: grote prijzen win je met een doelman die punten pakt (hallo, Thibaut Courtois). Precies dat doet Donnarumma nu. Niet spectaculair om het spektakel, maar efficiënt, standvastig en groots op de juiste momenten.
Naar de finale met vertrouwen
Met de finale in zicht lijkt PSG op koers te liggen om eindelijk de heilige graal van het Europese clubvoetbal te veroveren. En wie daar dit keer in een sleutelrol staat, is niet de flitsende dribbelaar of de dodelijke spits – maar de doelman die zes maanden geleden nog werd afgeschreven.
Gianluigi Donnarumma is niet langer de zwakke schakel, maar de rots die PSG doet dromen van het Champions League-succes waar ze al jaren naar streven.
