Aryna Sabalenka heeft zaterdag haar vierde Grand Slam-titel behaald door Amanda Anisimova in twee sets (6-3, 7-6) te verslaan. Een prestatie die verder reikt dan alleen het sportieve aspect. Deze overwinning heeft de Wit-Russische opgebouwd gedurende maanden, door lessen te trekken uit haar eerdere nederlagen op grote toernooien. Na verloren finales in Australië en op Roland-Garros dit seizoen, toonde ze ditmaal een opmerkelijke mentale beheersing op een baan waar ze zich in 2024 al had weten te kronen.
“Deze titel heeft een bijzondere betekenis,” verklaarde ze zichtbaar geëmotioneerd maar stralend tijdens de persconferentie, met een glas champagne in de hand. “Ik heb dit jaar veel meegemaakt. Ik verdiende het om een Grand Slam te winnen. Op mijn knieën blijven zitten na het matchpunt was pure emotie.”
Mikonos, een reddende pauze
Na haar tweede verloren finale van het jaar nam Sabalenka de tijd om zich terug te trekken. Op het Griekse eiland Mikonos begon ze aan een diepe zelfreflectie. “Ik was daar met een boek, de zee en mijn gedachten. Ik vroeg me af waarom ik mijn emoties de overhand had laten nemen. Ik zat in een mentale toestand waarin ik dacht dat een finale automatisch voor mij was. Dat was een fout.”
Die schuldbekentenis werkte als een katalysator. Tegen Anisimova, die haar nog had verslagen in de halve finale van Wimbledon, was de nummer 1 van de wereld gedisciplineerd, gefocust en standvastig. “Dit keer had ik mezelf beloofd om mijn emoties onder controle te houden, wat er ook zou gebeuren. Strijden voor elk punt.”
De maturiteit
Deze triomf in New York bekroont een constante vooruitgang en uitgesproken veerkracht. Op 27-jarige leeftijd bevestigt Aryna Sabalenka meer dan ooit haar status als leidster van het WTA-circuit. Haar vermogen om zwakheden om te buigen tot kracht en te leren van haar nederlagen maakt het verschil.
Door zo’n regelmaat en innerlijke kracht te tonen, stuurt Sabalenka een krachtig signaal uit: haar ambities zijn nog lang niet gestild. Als ze dit mentale evenwicht weet te behouden, zullen toekomstige finales geen valkuilen meer zijn, maar titels in wording.
