Bijna twintig jaar lang kleurde Greg Van Avermaet het internationale peloton. Met zijn olympische gouden medaille in Rio 2016 en zijn overwinning in Parijs-Roubaix 2017 groeide hij uit tot een van de boegbeelden van het moderne Belgische wielrennen. Een vechter, een werker, iemand die stap voor stap naar de top klom. Toen hij in 2023 zijn afscheid aankondigde, dacht men dat hij het hoofdstuk topsport zou afsluiten. Maar Van Avermaet had andere plannen: hij wilde zich meten met een nieuwe uitdaging – de triatlon.
Voorbereiding in het teken van samenwerking
Om zich goed voor te bereiden, liet de Gentenaar niets aan het toeval over. Fietsen bleef uiteraard zijn sterkste onderdeel, maar zwemmen en lopen vroegen om een serieuze inhaalbeweging. Daarbij kon hij rekenen op twee bekende namen: Mathieu van der Poel en Jelle Geens.
Met Van der Poel – vroeger een rivaal, nu een trainingspartner – trok hij naar Spanje voor gezamenlijke sessies. Ze wisselden fietstrainingen af met zwem- en looptrainingen. “Mathieu in het water zien, terwijl hij dat eigenlijk haat, deed me denken aan mijn beginperiode,” grapte Van Avermaet. Die vriendschappelijke rivaliteit gaf hem extra motivatie en plezier.
Daarnaast speelde Jelle Geens, Belgisch triatleet van wereldniveau, een cruciale rol in zijn omschakeling. Van Avermaet liet zich inspireren door Geens’ methodische aanpak: de efficiëntie van de transities, de intervaltrainingen, en vooral het belang van herstel. Geens was onder de indruk van de discipline van zijn oudere landgenoot. “Greg heeft de geest van een kampioen – hij leert snel en hij houdt van afzien,” verklaarde Geens in Het Laatste Nieuws. Hun samenwerking gaf Van Avermaet niet alleen technische kennis, maar ook het vertrouwen om voluit te gaan.
De dag van de waarheid
Op 29 juni 2025, in Nice, stond Van Avermaet aan de start van zijn eerste grote internationale test: de Ironman 70.3. De zee was onrustig, maar hij hield stand tijdens het zwemmen. Op de fiets kwam zijn klasse boven: hij haalde concurrent na concurrent in en zette een stevig tempo. Tijdens het lopen – de zwaarste beproeving – toonde hij zijn mentale kracht. Op enkele kilometers van de finish nam hij de leiding in zijn categorie en gaf die niet meer af.
Na 4 uur en 30 minuten kwam hij juichend over de meet: uitgeput maar dolgelukkig. Op veertigjarige leeftijd werd Greg Van Avermaet wereldkampioen Ironman 70.3 in zijn leeftijdsgroep.
